ندای عشاق

وقتی بیست ساله بودی گفتم دوستت دارم ...اما تو نگاهم کردی وقتی بیست وپنج ساله بودی گفتم دوستت دارم ...صبحانه ام را آوردی گفتی بهتراست عجله کنی دیر می شودوقتی سی ساله بودی گفتم دوستت دارم ... توگفتی زود به خانه بیاوقتی چهل ساله شدی گفتم دوستت دارم ... تو داشتی میز شام را تمیز می کردی .. گفتی بهتر است به درس فرزندمان کمک کنی وقتی پنجاه ساله بودی گفتم دوستت دارم ...گفتی بهتر است برویم به نوه مان سیسمونی بخریموقت شصت ساله بودی گفتم دوستت دارم ...گفتی ازحالت خستگی در ضعف هستی رفتی به اتاقت و خوابیدی وقتی هفتاد ساله بودی گفتم دوستت دارم ...درپاسخ فقط اشک توچشمانت جاری بود اما آن روز بهترین روز زندگی من بود. چون تو هم گفتی مرا دوست داری.نتیجه:به کسی که دوستش داری بگو چقدر به او علاقه داری و چقدر به او ارزش قائل هستی , اگر ازدست برود دیگر او صدایت را نخواهد شنید بگودوستت دارم قبل از آنکه فرصت ها چوماهی لغزان از لابلای دستانت فرارکند. + نوشته شده در پنجشنبه نهم فروردین ۱۴۰۳ ساعت 12:37 توسط علی روحی  |  ندای عشاق...